ωδή στον πόνο

ωδή στον πόνο

astradene.blogspot.gr

Αγαπημένο μου ημερολόγιο

είναι άραγε πολύ αργά να σου μιλώ;
Και πότε ήταν νωρίς;

Ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις μια ευχή

Θεέ μου όπως δυνατός είναι ο έρωτας έτσι ας έλκεται κι ο άνθρωπος από τον πόνο. Να μην τον φοβάται.Να φτιάχνει από τα κομμάτια του κραταιά τείχη που θα σώζουν. Να μην τον φοβάται, αλλά να τον αρπάζει και να τον μεταποιεί σε πέτρα αθάνατη. Οι άνθρωποι που θα έρθουν μετά από εμάς να μην χαθούν.Να δουν τον δικό μας πόνο και να αναστενάξουν. Ας γίνει αυτός ο αναστεναγμός μια ελπίδα για ό,τι καλύτερο.

Τον πόνο που μας χαρίστηκε να τον σεβαστούμε. Να τον κάνουμε τείχη κραταιά που σώζουν. Η ανατριχίλα αυτή να έρθει μέσα μας κι από ουρλιαχτό να βγάλει τραγούδι. Οι άνθρωποι που θα έρθουν μετά από εμάς να μη χαθούν. Να δουν τον δικό μας πόνο και να πουν:

Ε... σ' αυτόν τον κόσμο θα ζήσουμε χωρίς φόβο. Κι αν έρθει ο πόνος έχουμε τείχη κραταιά από τόσους άλλους που έφυγαν. Σε αυτά θα ακουμπήσουμε.

Κι εμείς. Κι εμείς. Σε αυτά θα ακουμπήσουμε και θα ευχηθούμε:
Θεέ μου όπως ο έρωτας έλκει ας έλκει κι ο πόνος. Να μη τον φοβόμαστε. Να τον τιμάμε.
Αυτός μας γέννησε.