Οι πατέρες της Εκκλησίας είναι αξιόπιστοι ή αναξιόπιστοι; -Εντυπωσιακές Αντιφάσεις Διαμαρτυρομένων-

Οι πατέρες της Εκκλησίας είναι αξιόπιστοι ή αναξιόπιστοι;

-Εντυπωσιακές Αντιφάσεις Διαμαρτυρομένων-

Μανώλης Καλομοίρης

Αναδημοσίευση από το περιοδικό "Ερευνητής της Αλήθειας" Νο 39, Ιούνιος ως Αύγουστος 2007.

Το θέμα της αξιοπιστίας ή όχι των Πατέρων της Εκκλησίας είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο για τους Χριστιανούς που ανήκουν στην ιστορική Εκκλησία, αλλά ακόμη και για τους Διαμαρτυρόμενους όπως θα αποδείξουμε στη συνέχεια, έστω και αν δεν το έχουν σκεφθεί καν πολλοί από αυτούς. Η μελέτη μας δεν θα ασχοληθεί με όλους τους Πατέρες, αλλά βασικά με αυτούς των 4-5 πρώτων αιώνων, και θα εξετάσουμε αν είναι αξιόπιστοι μάρτυρες της αποστολικής παράδοσης της αρχαίας Εκκλησίας ή όχι. Και θα εστιάσουμε πως οι Διαμαρτυρόμενοι Χριστιανοί (κυρίως οι Έλληνες) τους θεωρούν

Οι Πατέρες είναι…αναξιόπιστοι!

Το «Ελεύθερο Ευαγγελικό Βήμα» (όργανο της Ελεύθερης Ευαγγελικής Εκκλησίας) έγραψε σχετικά:

 

«Η ιστορία του Χριστιανισμού αποδεικνύει ότι 100-150 χρόνια από τον θάνατο του Χριστού, και μετά τον θάνατο και του τελευταίου αποστόλου –εκείνου που ο Κύριος αγαπούσε περισσότερο- του Ιωάννη, άρχισαν οι ψίθυροι, και οι σοφιστείες των πρώτων «πατέρων» της Εκκλησίας, οι οποίοι με τον εγωισμό τους, τον υπερβάλλοντα ζήλο για γνώση, και θέση συμφεροντολογική, κατάργησαν τους δρόμους της αγάπης και ομόνοιας των πιστών της Αποστολικής Εκκλησίας, δρόμους, που υπερέχουν υπερβολικά παντός άλλου. Και γεννήθηκαν οι αιρέσεις παντός είδους, που διέσπασαν την ενότητα της Εκκλησίας του Χριστού και η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, χωρίστηκε σε πολλά κομμάτια μέχρι σήμερα» (Μάιος-Ιούνιος 2002, σελ.32). [Όλες οι υπογραμμίσεις στο άρθρο είναι του «Ερευνητή»].

 

Κατά τον ευαγγελικό συγγραφέα, οι πρώτοι Πατέρες της Εκκλησίας φταίνε για τις…αιρέσεις και την διάσπαση της Εκκλησίας! Αυτός βέβαια είναι ένας εντελώς ανιστόρητος ισχυρισμός, διότι η αλήθεια είναι από την…ανάποδη! Οι Πατέρες της Εκκλησίας προφύλαξαν την Εκκλησία από τις αιρέσεις και απέβαλλαν από την Εκκλησία όσους αμετανόητα επέμεναν στις αιρέσεις τους (Σαβελλιανισμός, Αρειανισμός, Πνευματομάχους, κλπ) για να διαφυλάξουν ανόθευτη την αποστολική παράδοση. Επίσης αυτοί που κατακομμάτιασαν τον Δυτικό Χριστιανισμό σε παραπάνω από 23.000 κομμάτια δεν ήταν οι Πατέρες, αλλά αυτοί που περιφρόνησαν τους Πατέρες και την αρχαία παράδοση της Εκκλησίας! Αλλά κρατάμε την γνώμη του συγγραφέα που υιοθετεί το περιοδικό της Ελεύθερης Ευαγγελικής Εκκλησίας, ότι οι πρώτοι Πατέρες με τις σοφιστείες τους δημιούργησαν τις αιρέσεις και διέσπασαν την Εκκλησία, κάτι που προφανώς αποδεικνύει ότι οι Πατέρες είναι αναξιόπιστοι στο να μας βοηθήσουν να διακρίνουμε την γνήσια χριστιανική διδασκαλία από τις πλάνες.

 

Ενώ άλλος Ευαγγελικός συγγραφέας υποστηρίζει: «Οι «Πατέρες» της Εκκλησίας όχι μονάχα δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αλλά και αλληλοσυγκρούονται, και αντιμάχονται ο ένας τον άλλον. […] Πολλοί  «Πατέρες» της Εκκλησίας υποστηρίζουν σοβαρές πλάνες και αιρέσεις μέσα στα γραπτά τους. Πολλές από τις πληροφορίες, που για διάφορα θέματα δίνουν οι «Πατέρες» της Εκκλησίας είναι ποικιλόμορφα εσφαλμένες. […] Για τους ‘Πατέρες της Εκκλησίας’, όμως, αλλά και για τα γραπτά τους, υπάρχει μεγάλη σύγχυση και αδικαιολόγητη άγνοια, έτσι που, οι πελώριες αιρετικές διδασκαλίες των ‘Πατέρων της Εκκλησίας’, αλλά και οι μεταξύ τους αντιθέσεις και συγκρούσεις να μη γίνονται γνωστές στο ευρύ Ελληνικό κοινό από τους θεολόγους της Ορθόδοξης Εκκλησίας» («ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ-‘Πατέρες της Εκκλησίας’ από τους τέσσερις πρώτους αιώνες»-ΣΠΥΡΟΥ ΦΙΛΟΥ, σελ.8). Και από αυτόν τον ευαγγελικό συγγραφέα μαθαίνουμε ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας και μάλιστα των τεσσάρων πρώτων αιώνων αντιμάχονται ο ένας τον άλλον, ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ, υποστηρίζουν σοβαρές πλάνες (μάλιστα «πελώριες αιρετικές διδασκαλίες»!!!) και μας δίνουν πολλές εσφαλμένες πληροφορίες. Προφανώς το να προσπαθήσει κανείς να βρει ορθή κατεύθυνση για θέματα δογματικά και θεολογικά στους Πατέρες της Εκκλησίας, δεν συνίσταται, αφού είναι τόσο πλανεμένοι και αιρετικοί και τόσο πολύ αντιφάσκουν μεταξύ τους, κατά αυτούς τους ευαγγελικούς συγγραφείς!

 

Άραγε συμφωνούν και οι άλλοι Ευαγγελικοί με αυτή την θεώρηση των Πατέρων της Εκκλησίας; Ή είναι συνεπείς με τον εαυτό τους οι ίδιοι ευαγγελικοί συγγραφείς όσον αφορά την αξιοπιστία των Πατέρων; Θα τα εξετάσουμε στην συνέχεια.

 

Ποιος έφτιαξε τον Κανόνα της Αγίας Γραφής;

Ας δούμε πως άλλοι Ευαγγελικοί αντιμετωπίζουν την Αρχαία Εκκλησία και τους Πατέρες της. Και κατ’ αρχήν ποιος φορέας συνέταξε τον Κανόνα της Αγίας Γραφής, και ιδιαίτερα της Καινής Διαθήκης, σύμφωνα με τους Ευαγγελικούς συγγραφείς; Παραθέτουμε από το βιβλίο «ΠΩΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗΚΕ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ» του Arthur Patzia:

 

«Φαίνεται ότι τα βιβλία που κανονικοποιήθηκαν ήσαν εκείνα που απήλαυσαν μια ειδική θέση και χρησιμοποιήθηκαν ταυτόχρονα συχνά και καθολικά από την Εκκλησία. […] Το ότι η Καινή Διαθήκη αποτελείται από 27 βιβλία που αναγνωρίστηκαν ότι ανήκουν σ’ αυτόν από τον 4^ο αιώνα δεν είναι μια αξιολογική κρίση, είναι δήλωση ενός γεγονότος» (σελ.135, 138-139-οι υπογραμμίσεις δικές μας).

 

Και στο βιβλίο «ΚΩΔΙΚΑΣ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ» του Darrel Bock, διαβάζουμε σχετικά: «Το 367 μ.Χ., ο Αθανάσιος ήταν ο πρώτος που συμπεριέλαβε τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης, έτσι όπως τα γνωρίζουν οι περισσότεροι χριστιανικοί κύκλοι. Ήταν επίσης ο πρώτος που μεταχειρίστηκε τον όρο ‘Ιερός Κανών’ γι’ αυτήν την συλλογή κειμένων» (σελ.137). Ενώ το βιβλίο «DA VINCI-Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ» του Erwin Lutzer λέει: «Έχει κατ’ επανάληψη επιβεβαιωθεί αυτό που οι ιστορικοί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι, δηλαδή, την πρώτη φορά ο κατάλογος των 27 βιβλίων εμφανίζεται στην Επιστολή του Πάσχα, γραμμένη από τον Αθανάσιο, έναν έξοχο ηγέτη της εκκλησίας, το 367 μ.Χ. Τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης μας, επικυρώθηκαν από τη Σύνοδο της Ιππώνας, το 393 μΧ, και την Τρίτη Σύνοδο της Καρθαγένης, το 397 μΧ» (σελ.95).

 

Αυτοί οι διαμαρτυρόμενοι συγγραφείς αναγνωρίζουν ότι η ιστορική Εκκλησία όρισε τον κανόνα της Καινής Διαθήκης τον 4^ο αιώνα, με αρχαιότερη μαρτυρία αυτή του 367 μ.Χ. Εμμέσως πλην σαφώς, έτσι παραδέχονται την αξιοπιστία και την εγκυρότητα της ιστορικής Εκκλησίας του 4^ου αιώνα! Όπως ομολογεί με την ευγένειά του ο κ.Στέφανος Κατσάρκας: «Έχουν δίκιο οι ορθόδοξοι όταν ισχυρίζονται ότι η καθιέρωση του κανόνα της Καινής Διαθήκης, η οριστική δηλ. διαμόρφωσή της, αποτελεί παραδοσιακό στοιχείο, μια και αυτή πραγματοποιήθηκε από δύο έως τέσσερις αιώνες μετά το Χριστό» (ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, Ιούνιος 2002, σελ.181).

 

Η επιλογή των βιβλίων του Κανόνα, δεν ήταν εύκολη υπόθεση, αν σκεφθεί κανείς τα δεκάδες ψευδεπίγραφα κείμενα που κυκλοφορούσαν ως δήθεν γραμμένα από τους αποστόλους. «Η εκκλησία ήταν υποχρεωμένη να καταβάλει τρομερή κριτική προσπάθεια για να αντιμετωπίσει αιρετικές διδαχές και να απορρίψει κίβδηλα κείμενα», παραδέχεται ο προτεστάντης R.Albert Mohler Jr (ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ, Ιούλιος- Σεπτέμβριος 2006, σελ. 7). Ενώ ο ίδιος προσθέτει: «Οι πληροφορημένοι Χριστιανοί να είναι προσεκτικοί και ενήμεροι, όταν αντιμετωπίζουν εκκλησίες ή ιδρύματα που παρουσιάζουν νόθες διδαχές, απορριφθείσες σαν αιρετικές από την πρώτη εκκλησία, που μπαίνουν στο ίδιο επίπεδο της Καινής Διαθήκης» (ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ, Ιούλιος- Σεπτέμβριος 2006, σελ. 8). Ο διαμαρτυρόμενος συγγραφέας προφανώς θεωρεί αξιόπιστη την αρχαία εκκλησία, για να αναγνωρίζει την τρομερή της κριτική προσπάθεια να αντιμετωπίσει αιρετικές διδαχές ή να απορρίψει κίβδηλα κείμενα. Ενώ συμβουλεύει ακόμη και σήμερα να απορρίπτουμε ως αιρετικές τις διδασκαλίες που απόρριψε και η αρχαία εκκλησία ως τέτοιες! Για να δέχεται κανείς την μαρτυρία της αρχαίας εκκλησίας για τον κανόνα της Καινής Διαθήκης, ή για την ορθή διδασκαλία, θα πρέπει αναγκαστικά να παραδέχεται την αξιοπιστία της ως φορέα της αποστολικής παράδοσης! Αλλιώς οδηγείται κανείς σε παραλογισμό και αντιφάσεις!

   

Παραλογισμοί και αντιφάσεις για τους αρχαίους Πατέρες

Το περιοδικό ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ (πρώην ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΒΗΜΑ) της Ελεύθερης Ευαγγελικής Εκκλησίας, έχει δημοσιεύσει πλειάδα άρθρων όπου χρησιμοποιεί τους αρχαίους Πατέρες της Εκκλησίας, ως αξιόπιστες πηγές για να αντιμετωπίσει θεωρίες απίστων και αρνητών της Βίβλου. Π.χ. στο άρθρο «Η ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ» ο κ. Σπύρος Φίλος παραθέτει υπέρ της αξιοπιστίας της Καινής Διαθήκης την μαρτυρία των αρχαίων Πατέρων της Εκκλησίας: Βαρνάβα, Κλήμη Ρώμης, Ιουστίνο, Ειρηναίο, Τερτυλλιανό, Κλήμη Αλεξανδρείας, Μ.Αθανάσιο (ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΒΗΜΑ, Οκτώβριος 2000, σελ. 26-27). Ενώ στο ίδιο άρθρο επικαλείται την παράδοση της αρχαίας Εκκλησίας για να υποστηρίξει τον Κανόνα της Καινής Διαθήκης!

 

Πιο συγκεκριμένα γράφει: «Βλέπουμε έτσι μια ποικιλόμορφη και ανεξάρτητη κίνηση των διαφόρων Εκκλησιών, που συγκλίνουν στα ίδια κείμενα, και τα κρατούν –και μένουν σ’ αυτά-ως θεόπνευστα. […] Το τρίτο τεκμήριο, σε περίπτωση αμφιβολίας, υπήρξε διπλής μορφής: α) Η συνεχής και αδιάκοπη αποδοχή ενός από τα βιβλία της ΚΔ και από τις άλλες τοπικές Εκκλησίες και β) η χρήση του απ’ αυτές. Αυτή, με μεγάλη συντομία, είναι η ιστορία, οι συνθήκες και τα κριτήρια της αυθεντικότητας του Κανόνα της ΚΔ, των βιβλίων που ο Θεός εμπιστεύτηκε εξαρχής στη ζωντανή και υγιαίνουσα Εκκλησία, για να τα διαφυλάξει ως κόρην οφθαλμού, ώστε να μείνει και η ίδια στην υγιαίνουσα πίστη και πορεία» (ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΒΗΜΑ, Οκτώβριος 2000, σελ. 28).

 

Η συνεχής και αδιάκοπη αποδοχή ενός βιβλίου από την αρχαία Εκκλησία, όπως και η χρήση του σε αυτή, είναι μέρος της εξωβιβλικής παράδοσης των πρώτων Χριστιανών, διότι η Καινή Διαθήκη πουθενά δεν αναφέρει την λίστα των 27 βιβλίων του Κανόνα. Αλλά ο ευαγγελικός συγγραφέας παραδέχεται στο τέλος του άρθρου του κάτι που είναι εντυπωσιακό για Διαμαρτυρόμενο, λέγοντας ότι τον Κανόνα της Καινής Διαθήκης, τα 27 βιβλία, ο Θεός τα εμπιστεύθηκε εξαρχής στην ζωντανή και υγιαίνουσα Εκκλησία «για να τα διαφυλάξει ως κόρην οφθαλμού, ώστε να μείνει και η ίδια στην υγιαίνουσα πίστη και πορεία».

 

Το σίγουρο είναι ότι οι Διαμαρτυρόμενοι παραδέχονται ότι τον Κανόνα και τα βιβλία της Καινής Διαθήκης τα διαφύλαξε και τα αποφάσισε η ιστορική Εκκλησία τον 4^ο αιώνα, όπως είδαμε προηγουμένως. Αν ταυτίζεται η ιστορική Εκκλησία με τη ζωντανή και υγιαίνουσα Εκκλησία του ευαγγελικού αρθρογράφου, τότε γιατί πιστεύει η Ελεύθερη Ευαγγελική Εκκλησία ότι οι αρχαίοι Πατέρες ήταν αποστάτες και αιρετικοί; Και αν πιστεύει  ότι διαφθάρηκε η θεολογία της Αρχαίας Εκκλησίας, τότε πως ο Θεός εμπιστεύτηκε τον Κανόνα και τα βιβλία της Καινής Διαθήκης σε αυτή την αποστατημένη Εκκλησία; Και πώς αποστάτησε η Εκκλησία εάν διαφύλαξε –όπως ισχυρίζεται ο ευαγγελικός αρθρογράφος- ως κόρην οφθαλμού τα βιβλία της Κ.Δ., κι έτσι θα έπρεπε να μείνει στην υγιαίνουσα πίστη και πορεία; Εάν όμως ΔΕΝ διαφύλαξε ως κόρην οφθαλμού τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, τότε πώς μπόρεσε να αποφασίσει τον Κανόνα, και αυτόν τον Κανόνα να τον αποδέχονται τα εκατομμύρια των Διαμαρτυρομένων παγκοσμίως; Αν η αρχαία Εκκλησία αποτύγχανε και δεν διαφύλαττε τα βιβλία της Κ.Δ., τότε ΔΕΝ θα είχαμε Καινή Διαθήκη! Το ότι έχουμε Καινή Διαθήκη οφείλεται στην ιστορική Εκκλησία και τους Πατέρες! Εφόσον όμως δεν απέτυχε, αλλά διαφύλαξε με προσοχή και μας παρέδωσε τον σωστό Κανόνα της Κ.Δ., αυτό δείχνει ότι διατήρησε την αποστολική παράδοση με πιστότητα και δεν την εγκατέλειψε ούτε την νόθευσε, όπως ισχυρίζονται αναληθώς κάποιοι Διαμαρτυρόμενοι!

 

Σε σειρά άρθρων για να αντιμετωπίσει τον Dan Brown και τον ΚΩΔΙΚΑ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ ο κ.Φίλος έγραψε: «Αλλά, επιπλέον των παραπάνω, και μετά την εποχή της ΚΔ, και μέχρι τις αρχές του 4^ου αιώνα μΧ (εποχή της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου) από τα γραπτά κείμενα των αποστολικών και μεταποστολικών πατέρων, οι μαρτυρίες είναι πάρα πολλές, είναι κατακλυσμιαίες και συντριπτικά δυνατές, ότι ο Ιησούς, από το ξεκίνημα κιόλας της Χριστιανικής Εκκλησίας λατρευόταν ως Θεός» (ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ, Ιανουάριος- Μάρτιος 2005, σελ. 7). Στη συνέχεια παραθέτει τις μαρτυρίες των αρχαίων Πατέρων και Εκκλησιαστικών Συγγραφέων: Πολύκαρπο Σμύρνης, Ιουστίνο τον Μάρτυρα, Ιγνάτιο, Βαρνάβα, Διδαχή, Ερμά, Ιππόλυτο Ρώμης, Νοβατιανό, Κυπριανό, Κλήμη Αλεξανδρείας, Ωριγένη, Ειρηναίο. Και προσθέτει ο κ. Φίλος: «Σε όλες αυτές τις πάρα πολλές και τεκμηριωμένες μαρτυρίες, γίνεται περισσότερο από φανερό ότι, όχι μονάχα οι Χριστιανοί της ΚΔ, αλλά και οι Χριστιανοί των επόμενων αιώνων, σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές (Ανατολή, Δύση και το πλήθος των εκκλησιών της Βόρειας Αφρικής, οι οποίες ήσαν και πολλές και δραστήριες) μέχρι το 250 μΧ, πίστευαν και λάτρευαν τον Ιησού Χριστό ως Θεόν» (ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ, Ιανουάριος- Μάρτιος 2005, σελ. 8).

 

Έτσι και αυτός ο διαμαρτυρόμενος συγγραφέας αναγνωρίζει την αξιοπιστία των Πατέρων και της ίδιας της Αρχαίας Εκκλησίας, γι’ αυτό και χρησιμοποιεί την μαρτυρία τους ως επιχείρημα για να καταπολεμήσει μία αντιχριστιανική διδασκαλία όπως αυτή του «Κώδικα Ντα Βίντσι». Αλλά αν και  εκεί αναγνωρίζει την αξιοπιστία στην Αρχαία Εκκλησία, πέφτει στον παραλογισμό ο συγγραφέας αλλού να υποστηρίζει τα εντελώς αντίθετα: «ότι η μεταξύ των ‘Πατέρων της Εκκλησίας’ συμφωνία –το γνωστό ‘consensus patri-ΔΕΝ υπάρχει, και ότι οι ΄Πατέρες της Εκκλησίας’, όχι μονάχα δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αλλά και διαφωνούν, και μάλιστα ριζικά. Πολλοί δε από αυτούς-γνωστά και τρανταχτά ονόματα ‘Πατέρων της Εκκλησίας’- υποστηρίζουν διδασκαλίες αιρετικές, τις οποίες και υπερασπίζονται» («ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ»-Σ.ΦΙΛΟΥ, σελ.8). Ο ίδιος όμως διαψεύδει τον εαυτό του, όταν σε άλλες περιπτώσεις επικαλείται –όπως είδαμε- την ομόφωνη μαρτυρία των Πατέρων για να υποστηρίξει την αξιοπιστία του Κανόνα της Καινής Διαθήκης που αποφάσισε η Εκκλησία τον 4^ο με 5^ο αιώνα ή για να υποστηρίξει την θεότητα του Χριστού ενάντια στους ισχυρισμούς του Νταν Μπράουν! Αυτό αποδεικνύει ότι υπάρχει η ομοφωνία των Πατέρων, και δεν είναι μύθος, τουλάχιστον για το ποια βιβλία αποτελούν τον Κανόνα της Καινής Διαθήκης, και για την Θεότητα του Χριστού, δύο καίρια ζητήματα της χριστιανικής πίστης!

 

   Το ερώτημα είναι: Αν δεχτεί κανείς την μαρτυρία της αρχαίας Εκκλησίας για τον Κανόνα της Γραφής ή για την Θεότητα του Χριστού, αυτό δεν δείχνει ότι εμπιστεύεται ως αξιόπιστη την Εκκλησία εκείνη και τους Πατέρες της; Γιατί αν πιστεύει κάποιος ότι η Αρχαία Εκκλησία είναι αναξιόπιστη, και ότι οι διδάσκαλοί της κηρύττουν αντιφατικές και αιρετικές διδασκαλίες, όπως είδαμε ότι λένε μερικοί Διαμαρτυρόμενοι, τότε δεν έχει ΚΑΜΙΑ απολύτως ΑΞΙΑ η μαρτυρία τους για τον Κανόνα της Γραφής ή για την Θεότητα του Χριστού!! Και θα ήταν παράλογο το αντίθετο, έπειτα από μια τέτοια απαξιωτική θεώρηση των Πατέρων!

 

 

Πλανεμένοι ή Αξιόπιστοι οι Πατέρες;

 

Το πρόβλημα είναι ότι μερικοί Ευαγγελικοί όπως είδαμε στην αρχή, για να πλήξουν την Ορθόδοξη Εκκλησία, απορρίπτουν συλλήβδην τους αρχαίους Πατέρες ως αναξιόπιστους και πλανεμένους, ενώ αν είναι να υποστηρίξουν σε απίστους την αξιοπιστία της Καινής Διαθήκης και της Θεότητας του Χριστού, τότε οι ίδιοι Πατέρες γίνονται αυτόματα αξιόπιστοι και έγκυροι! Καταλαβαίνουμε βέβαια την αγωνία των Ελλήνων Ευαγγελικών να υποστηρίξουν σε αμφισβητίες την εγκυρότητα των Πατέρων και της αρχαίας Εκκλησίας. Διότι αν οι Πατέρες και η αρχαία Εκκλησία είναι αναξιόπιστοι, τότε λογικά, τα βιβλία και ο Κανόνας της Κ.Δ. που παρέδωσαν είναι επίσης αναξιόπιστα! Πώς να εμπιστευθείς μια αναξιόπιστη και διεφθαρμένη Εκκλησία –όπως την βλέπουν πολλοί Διαμαρτυρόμενοι- ότι έκανε σωστή διατήρηση του κειμένου της Κ.Δ. και δεν το αλλοίωσε για το συμφέρον της; Και πολύ περισσότερο, πώς να εμπιστευθείς τέτοιους Πατέρες ότι έκαναν σωστή εκλογή στο ποια βιβλία πρέπει να μπουν στον Κανόνα της Κ.Δ.; Όταν μάλιστα ευαγγελικός αρθρογράφος δηλώνει: «Όσο περισσότερο απομακρύνονται χρονικά από την εποχή της Καινής Διαθήκης, τόσο περισσότερο οι ‘Πατέρες της Εκκλησίας’ απομακρύνονται και από την ξεκάθαρη αποκάλυψη των Αγίων Γραφών ή και αλλοιώνουν βασικές διδασκαλίες της» («ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ»-Σ.ΦΙΛΟΥ, σελ.8). Και είναι γνωστό, ότι ο Κανόνας ορίστηκε τον 4^ο αιώνα, δηλαδή 3 αιώνες μετά την αποστολική περίοδο. Άρα οι Πατέρες –σύμφωνα με τον Διαμαρτυρόμενο συγγραφέα- θα είχαν απομακρυνθεί αρκετά από την αληθινή πίστη και θα είχαν αλλοιώσει πολλές βασικές διδασκαλίες, όταν καθόριζαν τον Κανόνα της Καινής Διαθήκης!

 

Αλλά γιατί είναι αξιόπιστοι οι αρχαίοι Πατέρες της Εκκλησίας; Διαβάζουμε στο βιβλίο «DA VINCI-Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ» του Erwin Lutzer: «Θα πρέπει να πάρουμε και να διαβάσουμε τα συγγράμματα των αποστολικών πατέρων, εκείνων που γνώριζαν τους αποστόλους και διδάχτηκαν από αυτούς. Στη συνέχεια, μπορούμε να ερευνήσουμε τα συγγράμματα των ηγετών της δεύτερης και τρίτης γενιάς, που όλα επιβεβαιώνουν, με τον τρόπο τους, τη θεότητα του Ιησού» (σελ.33). Είναι αξιόπιστη η μαρτυρία τους διότι πολλοί από αυτούς ήταν αυτόπτες μάρτυρες της ζωής και της διδασκαλίας των αποστόλων, ή μαθητές των αυτοπτών μαρτύρων των αποστόλων. Συνεπώς γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα μας τι πραγματικά πίστευαν και δίδασκαν οι απόστολοι! Γι’ αυτό είναι τεράστια η αξία των αρχαίων Πατέρων της Εκκλησίας, ως φορέων της αρχέγονης χριστιανικής παράδοσης.

Οι Έλληνες Διαμαρτυρόμενοι που απορρίπτουν την αξία των Πατέρων και της αρχαίας παράδοσης της Εκκλησίας, ουσιαστικά ακολουθούν τους αρχαίους αιρετικούς στην θέση τους αυτή! Ο Ειρηναίος, επίσκοπος Λουγδούνου (σημερινής Λυών) τον 2^ο αιώνα, και μαθητής του Πολυκάρπου-επισκόπου Σμύρνης, ο οποίος ήταν μαθητής του αποστόλου Ιωάννη, γράφει σχετικά: «Ενώ όμως τους καλούμε [τους αιρετικούς] να έλθουν στην Παράδοση, η οποία προέρχεται από τους αποστόλους και διαφυλάσσεται στις εκκλησίες με τη διαδοχή των πρεσβυτέρων[1], εναντιώνονται στην Παράδοση. Και λέγουν ότι αυτοί βρήκαν ακέραιη την αλήθεια, διότι τάχα είναι πιο σοφοί όχι μόνον από τους πρεσβυτέρους, αλλά ακόμη και από τους αποστόλους. […] Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι αυτοί δεν συμφωνούν ούτε με τη Γραφή πλέον, ούτε με την Παράδοση» (ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ-ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΥ ΓΝΩΣΕΩΣ, Κεφάλαιο β΄ 2).

Αν οι Πατέρες και η αρχαία Εκκλησία διαφύλαξαν την αλήθεια για τον Κανόνα της Καινής Διαθήκης και την Θεότητα του Χριστού, γιατί να μην μάθουμε και σε άλλα δόγματα της πίστης, ποια είναι η μαρτυρία της αποστολικής παράδοσης; Π.χ. για το Βάπτισμα, την Θεία Ευχαριστία, την Εκκλησιολογία, την Λατρεία κλπ;

 

  Μια επιλεκτική χρήση των Πατέρων, που συνηθίζουν μερικοί Διαμαρτυρόμενοι, οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα και προκατειλημμένη ανάγνωση της Πατερικής γραμματείας, και συνήθως με το πονηρό σκοπό, να δικαιολογήσουν προτεσταντικούς ισχυρισμούς. Όμως, μόνο μια ειλικρινή μελέτη των Πατέρων, χωρίς ιδιοτελή κίνητρα, θα μας οδηγήσει σε μια ολοκληρωμένη κατανόησή τους, καθώς και στο φως της αυθεντικής διδασκαλίας της αρχαίας Εκκλησίας, της Εκκλησίας των Πατέρων που μας έδωσε την Καινή Διαθήκη. Το ότι μας έδωσε την Κ.Δ., αποδεικνύει ότι μόνο αυτή η Εκκλησία είναι «ο στύλος και το εδραίωμα της αλήθειας» (Α΄ Τιμ. γ΄ 15), για την οποία μιλάει η Γραφή, κι όχι άλλες «Εκκλησίες», οι οποίες ιδρύθηκαν πολλούς αιώνες αργότερα!

 

   Αλλά οι εντυπωσιακές αντιφάσεις των Ελλήνων Διαμαρτυρομένων για την αξιοπιστία ή όχι των αρχαίων Πατέρων και της πρώτης Εκκλησίας, θα πρέπει να αφυπνίσουν την συνείδηση των ειλικρινών Ελλήνων ευαγγελικών και πεντηκοστιανών, για να δουν την ανάγκη μιας αληθινής έρευνας για την πίστη και τη λατρεία της Εκκλησίας των 3-4 πρώτων αιώνων, της ίδιας Εκκλησίας που μας χάρισε την Καινή Διαθήκη που τόσο αγαπάμε. Τα αποτελέσματα μιας τέτοιας ειλικρινούς έρευνας θα εκπλήξουν όσους την τολμήσουν!

Μανώλης Καλομοίρης