Η
εκκλησία μας μέσα στην φρικτή εβδομάδα των Παθών, παραδόξως
χρησιμοποιεί μια άκρως «ερωτική» γλώσσα για να τονίσει την σχέση του
θεού με τον άνθρωπο. Ετσι τον Χριστό τον ονομάζει «Νυμφίο», δηλαδή
«γαμπρό» και «εραστή» των ψυχών μας. Είναι ο Νυμφίος Χριστός που
ερωτεύεται τοσο πολύ τον άνθρωπο που για αυτή του την αγάπη οδηγείται
εις το «εκούσιον πάθος» και τον θάνατο. Το ίδιο περιμένει από τον κάθε
άνθρωπο για να γίνει ο Χριστός Νυμφίος της ψυχής του και αυτό σημαίνει
την αντιπροσφορά της ψυχής του προς Εκείνον. Αυτή η προσφορά του Θεού
και η αντιπροσφορά του ανθρώπου περνά μέσα από το μαρτύριο της Μεγάλης
Εβδομάδας των Παθών του καθενός μας για να καταλήξει στην ενότητα του
Θείου με το ανθρώπινο.
ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ...
Ιδού
ο Νυμφίος Χριστός θα έλθη έξαφνα τα μεσάνυχτα. Ευτυχής θα είναι ο
άνθρωπος τον οποίον θα εύρη ο Κύριος να αγρυπνή και να είνε έτοιμος,
ανάξιος όμως είναι εκείνος που θα τον εύρη να είνε αμελής και
απροετοίμαστος. Πρόσεχε λοιπόν ψυχή μου, μη (νικηθής κατά κράτος και)
καταληφθής από τον πνευματικόν ύπνον (δηλαδη από την αμέλεια) και
παραδοθής εις τον θάνατον (της αμαρτίας) και καταδικασθής τοιουτοτρόπως
να μείνης έξω από την Βασιλεία των ουρανών. Αλλά φρόντισε να συνέλθης
και φώναξε δυνατά:
Άγιος,
Άγιος, Άγιος είσαι Συ ο Θεός ελέησέ μας με το να μας φυλαττής υπό την
προστασίαν και καθοδήγησιν των ασωμάτων αγίων Αγγέλων.
Την
αίθουσαν των γάμων Σου, Σωτήρ μου, την βλέπω εστολισμένην και έτοιμη να
δεχθή τους καλεσμένους, αλλά εγώ (αλλοίμονον!) δεν έχω κατάλληλον
ενδυμασίαν διά να εισέλθω εις αυτήν. Κύριε, Σύ που χορηγείς το φως (το
λαμπρότατον και καθαρώτατον αυτό στοιχείον), κάμε λαμπράν και φωτεινήν
την στολήν της ψυχής μου (καθαρίζων αυτήν απο τας κηλίδας της αμαρτίας)
και σώσε με.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου